doorChristina
Heb de moed om groot te denken
De staat van onze samenleving leidt ertoe dat veel jonge mensen een middelmatig leven leiden.
Het probleem is dat we vaak zijn opgeleid en gehersenspoeld door onze samenleving om beperkte dromen, beperkte gedachten, beperkte verwachtingen te hebben en niets te groots te doen. Wanneer we onze eigen dromen vergelijken met wat we in de ‘echte wereld’ zien, lijken zij onrealistisch en zullen ze uiteindelijk vervagen.
Het feit dat tieners en jonge mensen niet worden aangemoedigd om grote dromen te hebben of over hun dromen of bijzondere visie te spreken, houdt de meesten van hen in een staat van middelmatigheid. En dan bedoel ik niet dat hun cijfers op school niet goed zijn of dat ze niet naar de universiteit gaan. Wat ik wil zeggen is dat hun zelfvertrouwen laag is, en dat hun durf beperkt is door de manier waarop de samenleving vandaag de dag in elkaar zit. En als je eindelijk de moed hebt om te zeggen: “Ik wil meer doen in dit leven dan werken, een auto en een huis hebben”, dan is er een grote kans dat de mensen om je heen je uitlachen en zeggen: “Ja, ja, jij bent nu gekomen om de wereld te veranderen! “
De waarheid is: ja, je bent in deze wereld gekomen om verandering te brengen. De mentaliteit en de richting van het leven van de mensen om je heen kan worden veranderd, als je de moed hebt om te zeggen: “Ik wil meer, ik wil boven mijn situatie uitstijgen.”
Dit is één van de manieren waarop we als samenleving kunnen strijden tegen moderne slavernij. Dat betekent dat je de moed moet hebben om te zeggen: “Ik wil niet uitgebuit worden op het werk, ik wil niet dat er geen rekening wordt gehouden met mijn gevoelens en dat mijn lichaam geëxploiteerd wordt, ik wil geen gebruiksvoorwerp zijn, ik wil meer zijn dan dat.” Het is jouw keuze of je je dromen werkelijkheid wilt laten worden of niet.
God heeft ons, als samenleving en als individu, de benodigde middelen gegeven om uit elke ongelukkige omstandigheid vandaan te komen. Als je dit artikel leest, zou je kunnen zeggen: “Maar er zijn zoveel arme mensen die te kort komen en niet uit hun armoede kunnen ontsnappen.” Je hebt gelijk als je dat zegt, maar iedereen die de moed heeft om verder te kijken dan de muur van zijn of haar omstandigheden, zal zien dat het leven voldoende mogelijkheden biedt om iets te bereiken zonder enige vorm van manipulatie of uitbuiting te hoeven accepteren.
Ik herinner me de film “The Giver” – alleen die ene tiener, die de moed had om over de muur te klimmen waarachter ze als gemeenschap leefden, ontdekte de ware schoonheid van de wereld die ze alleen maar hadden bekeken vanaf het dak van het huis. De anderen kozen ervoor de leugens te geloven die hen verteld werden. Als je rondkijkt, zul je merken dat veel mensen op deze manier leven.
We zijn omringd door de muren van onze omstandigheden, we kunnen voorbij deze muren kijken, we verwonderen ons als we horen dat sommigen erin geslaagd zijn door die muren heen te breken. We benijden hen dat ze dat gedaan hebben, maar zijn bang om hun voorbeeld te volgen. Waarom? Omdat de maatschappij ons leert niet in onze dromen, in ons potentieel te geloven. In dit soort samenleving heeft mensenhandel zich ongehinderd kunnen ontwikkelen.
In het leven van mensen die niet de moed hebben om voor hun dromen te vechten kunnen op een zeker moment mensenhandelaren binnenkomen. Zij tonen hen een gemakkelijke manier om de dingen te krijgen, waarvan zij denken dat zij hen geluk zullen brengen: geld, huizen, auto’s.
Ja, iedereen verlangt naar stabiliteit en comfort, maar wat wat hen aangeboden wordt is schijngeluk en er wordt een dure prijs voor betaald: minachting, schaamte, fysieke en emotionele venedering. Vroeg of laat komen zij tot het besef dat wat ze aan ’geluk’ ontvingen, in de verste verte niet opweegt tegen alles waaraan ze werden onderworpen.
Tieners en jonge mensen willen in het algemeen in zeer korte tijd alles krijgen wat er te krijgen valt……. en mensenhandelaren spelen daar handig op in. Zij beloven materieel geluk in extreem korte tijd.
Iemand die kijkt naar de voorstelling van geluk, die zo aantrekkelijk door de mensenhandelaar wordt gepresenteerd, laat zich gemakkelijk inpakken door de woorden van liefde, vervulling en totale vrijheid.
Zij vergeten hun dromen, vergeten hun hoop, vergeten het doel waarvoor zij op deze aarde zijn. Zij herinneren zich niet langer hun aspiraties om iets in deze wereld te veranderen en zij nemen genoegen met het hebben van een huis, een auto en een beetje geld – waar zij overigens helemaal niets van krijgen. Alleen degene die hen exploiteert zal van de materiële rijkdom genieten die hen beloofd was, degene die hen het ‘sprookje van geluk” aanbood – de handelaar, ongeacht welke soort van mensenhandel hij bedrijft.
Wat ik jullie wil leren is om de moed te hebben jezelf te zijn en voor je dromen te vechten. Ook al moet je daar meer moeite voor doen, ook al moet je daarvoor harder werken, je voldoening zal uiteindelijk veel groter zijn.
Wat ik bedoel is net als het bereiden van twee stukken vlees, een in de magnetron en de andere in de oven. Het vlees in de oven heeft 3 uur nodig om mals en smakelijk te worden, in de magnetron is het in 10 minuten klaar. Maar als je beide stukken proeft zul je zien dat het vlees uit de oven veel lekkerder smaakt dan het vlees uit de magnetron.
Zo is het ook met het verkrijgen van het geluk waar je naar verlangt, het kan een korte of langere tijd in beslag nemen. Net zoals je het smakeloze vlees uit de magnetron weg zal gooien en een ander smakelijk stuk vlees in de oven gaat bereiden, zo is het ook in het leven.
Als je ervoor kiest om geluk na te streven dat je in korte tijd kunt bereken, bijvoorbeeld door wat je wordt aangeboden door mensenhandelaren, dan kun je er zeker van zijn dat je het niet zult verkrijgen, erger zelfs, dat je de kans op geluk helemaal verliest.
Niemand kan voor jou kiezen, tieners en jongelui. Alles wat wij kunnen doen is je leren om groot te dromen. Vertrouw je dromen en vecht ervoor. Heb de moed om te zeggen: “Ik ben niet toevallig op deze aarde. Ik wil iets groots doen om iets waardevols voor de mensheid achter te laten.”